در این پژوهش، یک روش ساده و مؤثر برای پیش تغلیظ و اندازه گیری یون پالادیم براساس جابه جایی با کمپلکس Cu(DDTC)2 در نمونه های آبی ارائه شده است. این روش شامل دو مرحله است. برای به حداقل رساندن مزاحمت های یونی ابتدا +Cu2 با دی اتیل دی تیوکاربامات، برای تشکیل کمپلکس Cu(DDTC)2 واکنش داده که با روش میکرو استخراج مایع-مایع پخشی با کمک میکروقیف و با استفاده از نرمال اکتانول (به عنوان حلال استخراج کننده) استخراج شد. در ادامه، برای تشکیل کمپلکس +Pd(DDTC)2، Pd2 جایگزین +Cu2 در فاز آلی شده و سپس، غلظت آن با طیف سنجی جذب اتمی شعله اندازهگیری شد. عامل های مؤثر بر بازدهی استخراج با استفاده از روش باکس-بنکن بررسی و بهینه شدند. تحت شرایط بهینه، عامل تغلیظ، حد تشخیص و انحراف استاندارد نسبی (8 = n) به ترتیب برابر با 153، μ gl-1 22/1 و 9/4 % به دست آمد. درنهایت، این روش به خوبی توانست مقادیر ناچیز پالادیم را در نمونه های آبی اندازه گیری کند.

در این کار پژوهشی از روش طیف سنجی جذبی ناحیه ماورای بنفش-مرئی متداول برای اندازه گیری مقادیر کم یون Dy (III) استفاده شده است. برای افزایش انتخابگری روش و نیز کاهش حد تشخیص از جداسازی و پیش تغلیظ به روش میکرواستخراج مایع-مایع پخشی [ (DLLME)با کمک امواج مافوق صوت استفاده شده است. روش پیشنهادی بر اساس تشکیل کمپلکس Dy (III) با a-بنزوئین اُکسیم و استخراج آن با کلروفرم می باشد. بررسی ها نشان داد که عامل موثر در تشکیل کمپلکس محیط قلیایی الکلی می باشد. متغیرهای موثر در جداسازی و پروسه اندازه گیری نظیر pH، غلظت لیگاند، مقدار و نوع حلال پخش کننده و حلال استخراج کننده مورد مطالعه قرار گرفتند. در شرایط بهینه، منحنی درجه بندی در محدوده غلظتی 4-10×6.8 -7-10×6.1 مولار یون Dy (III) خطی بود و حد تشخیص روش برابر با 7-10×3.0 مولار Dy (III) بدست آمد. ضریب غنی سازی برای یک محلول 20 میلی لیتر 70 محاسبه شد. از روش پیشنهادی برای اندازه گیری Dy (III) در نمونه های آب آشامیدنی، رودخانه و ادرار استفاده شد.

در این پژوهش، برای حذف حلال پخشی با روشی سبز، روش میکرواستخراج مایع-مایع برپایه جامدسازی قطره آلی شناور با کمک جریان گردابی (VALLME-SFO) برای میکرواستخراج و پیش تغلیظ Pd(II) پیش از سنجش غلظت آن با طیف سنجی جذب اتمی شعله پیشنهاد شده است. برای پیدا کردن شرایط بهینه برپایه روش سطح پاسخ، از طرح مرکب مرکزی استفاده شد. پنجمتغیر نوع و حجم حلال استخراج، pH محلول، غلظت لیگاند 2-مرکاپتوبنزوایمیدازولو مدت قرارگیری در جریان گردابی، بررسی شد. در شرایط بهینه؛ pH برابر با 7، 5/1میلی لیتر محلول mM 3 از 2-مرکاپتوبنزوایمیدازول، حجم 1-آندکانول برابر با 40 میکرولیتر و 5 دقیقه قرارگیری در جریان گردابی؛ حد تشخیص 3/3 میکروگرم بر لیتر و حد کمی بودن 11 میکروگرم بر لیتربا انحراف استاندارد نسبی 4/2 درصد به دست آمد. بازیابی آنالیت در نمونه های 4 ایستگاه از رودخانه کرج در گستره 7/96 تا 3/103 % بود. از آزمون تحلیل وردایی(ANOVA) برای نشان دادن عدم مزاحمت بافت نمونه های حقیقی، استفاده شد.

مقدمه: بنزن، به عنوان یکی از ترکیبات آلی فرار در بسیاری از محیط های صنعتی، آزمایشگاه ها، بیمارستان ها و محیط های اداری و منزل وجود دارد که مواجهه با آن منجر به بروز عوارض متعددی از جمله سرطان می گردد. هدف از این مطالعه تعیین میزان کاهش بنزن موجود در هوا توسط گیاهان گلخانه ای دراسنا و عشقه می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی آزمایشگاهی، در مجموع 6 گیاه 2 ساله دراسنا (Dracaena deremensis) و عشقه (Hedera helix) (از هر نوع 3 گیاه) تهیه و در اتاقک قرار داده شد. سپس مقدار 46 میکرولیتر بنزن به اتاقک تزریق گردید. سپس میزان غلظت بنزن در داخل محفظه در زمان های مختلف اندازه گیری و نمونه ها با روش میکرواستخراج از فاز جامد استخراج و با دستگاه گاز کروماتوگرافی با دتکتور یونش شعله ای تجزیه و تعیین مقدار گردیدند.یافته ها: یافته ها نشان داد که غلظت بنزن در اتاقک حاوی گیاه عشقه با گلدان پس از 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت به ترتیب به میزان 12، 34، 50، 91 و 97 درصد نسبت به روز اول کاهش یافته است. همچنین غلظت بنزن در اتاقک حاوی گیاه دراسنای تنها در زمان های فوق به ترتیب به 18، 37، 94، 98 و 100 درصد نسبت به غلظت اولیه کاهش یافته بود؛ در حالی که غلظت بنزن در اتاقک حاوی گلدان و خاک به تنهایی به ترتیب 2، 21، 42، 55 و 71 درصد نسبت به میزان اولیه کاهش یافته بود.نتیجه گیری: دراسنا و عشقه به طور قابل توجهی بنزن را جذب نموده است بنابراین می توان با قرار دادن این گیاهان در آزمایشگاه ها، کارگاه های کوچک، منزل و محیط های مشابه حاوی بخارات بنزن، غلظت آنها را به طور قابل توجهی کاهش داد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

شناورسازی کربن دی اکسید حل شده بعد از میکرو استخراج امولسیون سازی (DCF-EME) و اندازه گیری با دستگاه کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) برای پیش تغلیظ و اندازه گیری علف کش دیوران در نمونه آب های سطحی در زمین های کشاورزی منطقه ونائی شهرستان بروجرد استفاده شد. روش DCF-EME بر اساس جداسازی ساده و سریع حلال آلی با چگالی کمتر از محلول آبی با افزودن محلول 1 مولار HCl به محلول آبی نمونه اشباع از NaHCO3 که حاوی آنالیت موردنظر بود صورت گرفت. حباب های کربن دی اکسید در محلول که تولید آن با امواج فراصوت نیز تشدید شده بود، باعث جمع شدن حلال استخراجی پخش شده، در سطح نمونه آبی در قسمت مویینه سل استخراجی طراحی شده، می شد. تحت شرایط بهینه، گستره خطی منحنی درجه بندی در گستره 6 تا 5000 ng.l-1 با ضرایب تعیین0.999 (R2) در نمونه آبی به دست آمد. حد تشخیص (LOD) و حد قابل اندازه گیری (LOQ) روش به ترتیب در گستره 6 و 20 ng.l-1 و فاکتورهای پیش تغلیظ 338 به دست آمد. کارایی روش پیشنهاد شده برای استخراج و تعیین دیوران در نمونه آب های سطحی مورد ارزیابی قرار گرفت.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: روش میکرو استخراج فاز جامد (Solid-phase microextraction یا SPME) به عنوان یک روش ابتکاری نمونه برداری هوا مورد توجه قرار گرفته است. مهم ترین مزیت این روش نسبت به سایر روش های غیر فعال، عدم نیاز به حلال برای استخراج می باشد و می تواند جهت اندازه گیری ترکیباتی مانند بنزن مورد استفاده قرار گیرد.روش ها: در مطالعه حاضر کارایی روش SPME برای اندازه گیری گاز بنزن در داخل وسایل نقلیه عمومی مورد بررسی قرار گرفت و با نتایج حاصل از روش پمپ و جاذب مقایسه گردید. در مرحله اول، غلظت های مشخصی از بنزن در حجم معین استانداردسازی و نمودار کالیبراسیون آن رسم شد. سپس نمونه بردارهای SPME در زمان های مشخص در داخل و خارج از اتوبوس نصب و به دستگاه کروماتوگرافی گازی (Gas chromatography یا GC) تزریق شد. بدین ترتیب غلظت متوسط بنزن در هوا قابل اندازه گیری بود.یافته ها: مقادیر اندازه گیری شده بنزن با استفاده از روش SPME در داخل و خارج اتوبوس به ترتیب حداکثر تا 26 و 8 میکروگرم بر مترمکعب بود. داده های حاصل از نمونه برداری با استفاده از روش SPME با داده های به دست آمده از روش معمول با استفاده از جاذب و پمپ آنالیز مقایسه گردید. بعد از رسم نمودار، 2 R به دست آمده حدود 0.98 بود.نتیجه گیری: در فصل بهار در بیشتر مواقع آلودگی هوا از نظر بنزن هم در داخل و هم در خارج از اتوبوس ها در سطح استانداردی بود، اما این میزان در فصل تابستان مقداری بیشتر از حد استاندارد بود که این افزایش بیشتر در داخل اتوبوس ها مشاهده گردید. نتایج مربوط به اندازه گیری با استفاده از روش SPME و روش معمول پمپ و جاذب نزدیکی قابل قبولی را نشان داد